Eén keer per jaar is de vader of moeder van je kind jarig. Dat zijn van die dagen die ietwat beladen kunnen zijn. Omdat het de eerste keer is na de scheiding dat je ex-partner jarig is of omdat je extra aan die ander moet denken en dat pijnlijk is. Voor je kind mag het een feestelijke dag zijn. Zijn of haar vader/moeder is immers jarig.
In gelukkiger tijden zat je met het hele gezin op bed ’s morgens vroeg. Met z’n allen “lang zal hij leven” zingen en cadeautjes uitpakken. Nu is jullie kind die dag misschien niet eens bij de jarige ouder. Laat jij je kind ’s morgens naar de jarige ouder bellen om toch te kunnen zingen en te feliciteren?
Wat doe je met het cadeau?
Laat je je kind met lege handen naar de andere ouder gaan?
